Bardzo byłam ciekawa tej książki, ponieważ wcześniej czytałam fantastyczną serię tego autora o Serafinie. Co mamy zatem tym razem?
Willa mieszka w lesie, który porasta Wielką Górę. Dziewczynka i inni członkowie jej leśnego klanu żyją w zgodzie z naturą, szanują ją i dbają o nią. Rośliny i zwierzęta są nieodłączną częścią życia Feiran. Wcześniej wielu z klanu posiadało magiczne moce. Teraz posiadają je nieliczni – tak jak Willa, a wcześniej jej mama i babka. Willa potrafi upodobnić się do otaczającego ją środowiska. Jeśli jest w lesie, wówczas cała jej skóra, włosy i oczy – dosłownie wszystko przybiera barwy i deseń otaczających ją liści lub gałęzi. Gdy dziewczynka staje przy drzewie, wówczas staje się brązowa i chropowata jak pnie otaczających ją drzew. Gdy z kolei staje przy pnączach – jej skóra staje się zielona. Dziewczynka potrafi być niewidzialna, ale tylko i wyłącznie w lesie. Tymczasem obok Feiran mieszkają osadnicy, światłolubi, którzy zamieszkują domy, o których Willa myśli, że to fragmenty zamordowanego lasu, kanciaste konstrukcje niepodobne do niczego, co znajduje się w lesie. Willa czuje ogromną niechęć do ludzi – za ich brak poszanowania przyrody, za śmierć jej rodziców i siostry bliźniaczki. Zresztą co chwila karmiona jest niesamowitymi negatywnymi historiami opowiadanymi jej i innym dzieciom przez przywódcę klanu. To on marzy o bogactwie osadników – dlatego często wysyła dzieci do osiedla ludzi, by tam kradły i znosiły mu dobra osadników. Także Willa jest takim małym złodziejaszkiem. Jest to szczególnie niebezpieczne dla dziewczynki, ponieważ wśród ludzi Willa nie potrafi być niewidzialna, jej magiczne moce przestają działać. Każdy kto ją zobaczy może ją pojmać, a nawet zabić. Przecież osadnicy nie chcą oddać swoich dóbr za darmo. Podczas jednej z wypraw Willa zostaje ranna. Wprawdzie udaje się jej uciec, ale to zdarzenie sprawi, że nigdy nic już nie będzie takie samo. Oto w głowie dziewczynki pojawia się zamęt spowodowany widokiem wyrazu oczu osadnika, który ją zranił. Willa przestaje ufać przywódcy klanu, natomiast sama zaczyna dążyć do wyjaśnienia prawdy. Dziewczynka chce się przekonać, jacy naprawdę są osadnicy.
Powieść – baśń, pełna emocji i zaskakujących zdarzeń, na długo pozostaje w pamięci. To dzięki temu, że autor właśnie tak przedstawił świat natury, z którego można korzystać, ale bez jakichś złych i rabunkowych intencji. To ważne przesłanie, zwłaszcza teraz. Myślę, że mądry czytelnik wyczyta naprawdę wiele między wersami. Z drugiej strony – jesteśmy świadkami niesamowitej przemiany Willi. Z ufnego dziecka staje się mądrą, myślącą postacią, która sama chce poznać prawdę. Drąży, śledzi, obserwuje, chodzi własnymi ścieżkami, nie boi się stawiać pytań i mieć własnego odrębnego zdania. To w klanie leśnych ludzi niebezpieczne. Willa jest naprawdę niesamowitą bohaterką. Staje się drzazgą w oku przywódcy, który do tej pory nie miał żadnych kłopotów ze złodziejaszkami. Niesamowita książka z charyzmatyczną bohaterką, z wizją przyrody – która daje do myślenia, zwłaszcza w dzisiejszych czasach.
Wiek 10+
Wydawnictwo Literackie
Półeczka z książkami 